Wiosna w lesie cz.1.

Co roku o tej porze uzbrajamy się w cierpliwość w oczekiwaniu na wiosnę. Tak to już jest, że dociera do nas najpóźniej. Nic więc dziwnego, że wypatrujemy jej obecności w lesie. Można powiedzieć, że wreszcie się zaczęła. Pierwszym zwiastunem już od jakiś dwóch tygodni jest śpiew ptaków. Pojawiły się kosy.

Choć są one obecne u nas zimą, to jednak na wiosnę pojawia się ich znacznie więcej, co sugeruje, że przylatują na porę lęgową. Koncerty trwają od rana do wieczora, choć właśnie o tych dwóch skrajnych porach najbardziej intensywnie. Panowie śpiewają, a panie na razie pracowicie szukają pożywienia w poszyciu lasu.

Około Wielkanocy pojawiły się też drozdy śpiewaki.

Jest ich dużo i trzymają się w grupkach. Nie słychać na razie  śpiewów. Odnosimy wrażenie, że muszą nadrobić braki energii, straconej podczas przylotu.

Jednak jako pierwsze pojawiły się zięby - klik. Niektóre jeszcze się zlatują i widać je w lesie w sporych grupach. Te które przyleciały wcześniej już latają pojedynczo, śpiewają w swoich rewirach z wielkim zacięciem. Są bardzo kolorowe, a w okresie godowym samce mają niebieskie dziobki.

Od tego weekendu w lesie pojawiła się cała masa rudzików - klik.

Zdarzyło nam się spotkać je zimą, ale część z nich powraca dopiero wiosną. Teraz pięknie śpiewają i co ciekawe, zajmują te same "rewiry", w których spotykaliśmy je w poprzednim sezonie.

Lubią szczególnie okolice strumienia. Skaczą po wykrotach i śpiewają niezbyt wysoko na gałęziach drzew.

Razem z rudzikami przybyła też spora grupa strzyżyków.

Te nas zaskakują, bo widzimy je po raz pierwszy w niektórych miejscach. Pięknie śpiewają i są dość niespokojne. Niektóre widzieliśmy tańczące z rozpostartymi skrzydełkami. Te maleństwa zawsze zadziwiają nas siłą swojego głosu, który wydobywa się z drobnego, maleńkiego ptaszka i donośnie roznosi się po lesie.

Zaskakująco często spotykamy też teraz najmniejszego ptaka w Europie - mysikrólika. Jest cichy, delikatnie popiskuje i rusza się jak nadpobudliwa istota. Trudno go uchwycić okiem aparatu.

Są już też "duzi" migranci. Od dwóch dni obserwujemy krzyczące i latające nad naszymi głowami żurawie. 

Widzieliśmy pary poruszające się jak w tańcu synchronicznym. Rano w okolicach leśniczówki Witomino spotkaliśmy je żerujące na łące, ale bardzo szybko odleciały.

W tej samej okolicy spotkaliśmy pierwsze szpaki. Była ich piątka. Żerowały na trawie, a gdy zbliżyliśmy się natychmiast odfrunęły.

Poza tym wiele się dzieje... W koronach drzew można zobaczyć śpiewające wiosennie grubodzioby - klik. Przyznam, że po raz pierwszy mieliśmy okazję zobaczyć jak te ptaki śpiewają, dlatego, że są bardzo płochliwe i najczęściej przebywają wysoko.

Dzięcioły zaczęły wygrywać na drzewach swoje wiosenne stuki. Brzmi to jak ptasi werbel. Zwykle robią to wysoko w koronach, żeby lepiej było je słychać.

Wyraźnie da się odróżnić, który z nich stuka mocniej. Z pewnością ma to znaczenie dla przyszłej wybranki.

Spotkaliśmy też dzięcioła zielonego. To bardzo skryta i dyskretna istota. Był spokojny i nie kwapił się do żerowania na pobliskim drzewie. Mamy wrażenie, że odpoczywał (zdjęcie z maja, bo wczesną wiosną nie udało nam się zielonego dzięcioła sfotografować).

Wyglądało jakby rozpoznawał okolicę. Mamy nadzieję, że jeszcze go spotkamy i że nie pojawił się tam tylko sporadycznie

Kowaliki robią przeglądy dziupli

a pełzacze tańczą parami w powietrzu, niczym motyle. Po czym siadają na drzewie, by się pożywić.

Sójki jakby ucichły. Gdy zajmują się gniazdem, stają się niemal bezszelestne.

Gołębie dobierają się w pary i tak latają po lesie.

Jedna z nich przymierza się do budowy gniazda na ścianie lasu gdzie mieszkamy. Po cichu liczymy na pozytywny rozwój sytuacji. Poza tym ciągle odwiedzają nas sikorki. Dla nich nastał już czas intensywnych śpiewów :)

Wiosna zaczyna się też w poszyciu. Są już przylaszczki,

które stanowią wyjątkowe, kolorystyczne urozmaicenie w szacie lasu.

Znaleźliśmy też sporą kępę przebiśniegów.

W miejscach bardziej nasłonecznionych zakwitają już zawilce, ale to dopiero początek, bo w pełni kwitnienia będą ich całe dywany - białych jak i  żółtych.

Zaczyna kwitnąć już złoć (poniżej) i podbiał.

Zakwitają też drzewa, ale próżno szukać jeszcze listków.

 Jak zwykle jako pierwszy wypuszcza je jedynie czarny bez.

Żaby moczarowe uaktywniły się w leśnych bajorkach.

Są bardzo czujne i chowają się, gdy ktoś się do nich zbliża. Wystarczy jednak przykucnąć w bezruchu, żeby wróciły do swoich ulubionych czynności.

Teraz wypada nam tylko czekać, co z tego będzie ;D

Spotykamy też ostatnio dość często wiewiórki

i sarny.

Cieszy nas ich obecność, bo las na skutek wyrębu robi się coraz mniejszy i rzadszy, dźwięk piły mechanicznej słyszymy w lesie non stop od lipca. Maszyny rozjeżdżają las, niszczą korę drzew, kaleczą ich konary,  a ostatnio  robotnicy leśni kompletnie rozjechali funkcjonujące od wielu lat ogromne mrowisko. Mrówki ratują co się da.

Martwi nas to, bo las, który tak kochamy i dla którego zamieszkaliśmy właśnie w tym miejscu gdzie żyjemy, przechodzi niewyobrażalne dla nas przeobrażenie.