Holandia - skansen Zaanse Schans. | A k a c j o w y B l o g - w podróży, w kuchni i wśród ptaków

Zapraszam do Zaanse Schans. To skansen znajdujący się w Zaandam, położony nad rzeką Zaan. Jest jedną z bardziej znanych atrakcji turystycznych Holandii, a rocznie odwiedza go niespełna milion osób.

Będąc w skansenie możemy zobaczyć jak wyglądała Zaan-najstarsza dzielnica przemysłowa Europy Zachodniej. Miejsce to powstało w okresie złotego wieku w rozwoju gospodarczym Niderlandów, na którego sukces złożył się handel z obszarami zamorskimi.

Rozkwit Zaanse poprzedził ważny wynalazek. Cornelis Corneliszoon van Uitgeest w 1594r. skonstruował wał korbowy, zastosowany następnie w wiatraku i wykorzystywany do szybkiego i precyzyjnego cięcia drewna. Ten wynalazek, handlowa prosperita oraz położenie Zaandam zdecydowały, że miejsce to stało się centrum budowy statków handlowych w Europie. Rocznie wodowano tu ok. 150 statków, których długość nie przekraczała 26m.

Na bogacenie się regionu oprócz budowy statków, cięcia drewna złożyły się też inne działania gospodarcze z wykorzystaniem wiatraków. Podobno w szczytowym okresie pracowało ich ok. 600, choć spotkałam się też z informacją, że było ich 1000. Mielono tu ziarna na mąki i kakao, przyprawy przywożone z kolonii, wyrabiano oleje spożywcze, rozdrabniano z minerałów naturalne barwniki, z których sporządzano tu farby, produkowano papier.

Kiedy pod koniec XIXw. do Holandii wkroczyła produkcja oparta na wykorzystaniu maszyn parowych, zaczęto przenosić wszystko do fabryk, a wiatraki ostatecznie przestały być wykorzystywane.

Od 1961 r. trwa rekonstrukcja tego miejsca, a skansen wciąż się rozwija. Dziś można zobaczyć pracujące wiatraki, które mielą gorczycę na musztardę, pigmenty na farby, oraz wiatraki w których wytwarza się olej i pracujące jako tartaki.

Oprócz wiatraków niewątpliwie wielką atrakcją są domy z budynkami gospodarczymi i sklepy. Jak wszędzie tak i tu wszystko jest bardzo czyste i wykonane z wielką dbałością o drobiazgi.

Domy budowano głównie drewniane, gdyż kamienne budynki zapadałyby się w miękkim, torfowym podłożu. Do konserwacji drewna używano najczęściej charakterystycznej zielonej farby.