Mont Saint Michel

Zapraszam Was do Francji, na pogranicze Normandii i Bretanii. Miejsce to jest uznane za drugie po Paryżu najliczniej odwiedzane przez turystów. Przezornie więc wyjechaliśmy z Cherbourga bardzo wcześnie rano, żeby być dokładnie na 7.30 na miejscu.

O tej porze zaczynają kursować autobusy między obowiązkowymi parkingami a wyspą. Magiczne, niesamowite miejsce w półmroku budzącego się dnia widoczne było już gdy zbliżaliśmy się do celu. Kiedy docieraliśmy autobusem do Mont-St-Michel na miejscu było jeszcze prawie pusto, a klasztor na górze był zamknięty. To pozwoliło nam w spokoju obejść miasteczko i mury,

podziwiać widoki budzącego się dnia.

 Odpływ dopiero się zaczynał.

Pływy wokół wyspy stanowiły dawniej naturalny czynnik obronny. Funkcjonują one zgodnie z kalendarzem księżycowym.

Różnica poziomów sięga do 14 metrów, a prędkość przypływu porównywana jest do prędkości galopującego konia. Stąd zdarzają się tu wypadki. Pamiętam jak kilka lat temu czytałam o utonięciu Polaków, którzy wybrali się zbierać mule i nie zdążyli wrócić do brzegu. 

Dawna nazwa łacińska miejsca Mons Sancti Michaeli in periculo mari -Wzgórze Świętego Michała w niebezpiecznym morzu - też oddaje charakter miejsca.

Dawniej Mont-St-Michel było  miejscem pielgrzymek, do którego przybywali miquelots, żeby oddać hołd św. Michałowi Archaniołowi. Najpierw w VIII wieku wybudowano na wyspie skromną kaplicę, potem wyrosło tu opactwo benedyktyńskie o rozległych wpływach w XII i XIII wieku. W czasie trwania wojny stuletniej  miejsce otoczono murami obronnymi.

Od czasu rewolucji w 1789 roku zmieniono opactwo na więzienie, ale w II połowie XIX wieku  uznano to miejsce za zabytek historyczny i rozpoczęto wtedy budowanie grobli.  To jej obecność doprowadza do zamulania terenu wokół wyspy znajdującej się u ujścia rzeki Couesnon. Obecnie realizowany jest projekt, którego celem jest powstrzymanie tego zjawiska. Grobla ma zostać zastąpiona mostem. Rzeka ulega regulacji (w głębi zdjęcia), pozostało jeszcze wybudowanie zapory i spowodowanie, że znów miejsce nabierze charakteru wyspy jak dawniej. Dziś wszystko wygląda jak plac budowy.

My wspinamy się żeby zwiedzić Mont Saint Michel. Na granitowej skale, która wznosi się na wysokość 92 m nad poziomem morza zabudowania sięgają do 170 metrów w górę. Czeka nas wspinaczka ;)

Najpierw podążamy Grand Rue, główną ulicą, która dawniej była drogą pielgrzymkową. Obiega ona skałę od strony zachodniej i doprowadza do sanktuarium, które zajmuje górną część wyspy.

Tu widać najniżej położone części zabudowy - mury obronne, w tym Wieżę Gabriela. Wybudowano je w czasie wojny stuletniej z Anglikami.

Wspinamy się do kościoła.

Kościół Notre Dame Sous Terre.

Od tarasu przy nim rozpoczyna się zwiedzanie. Z góry widać małą Kaplicę św. Auberta, wybudowaną na skalnym występie.

 Poświęcona jest biskupowi, który ufundował Mont-St-Michel.

Romańskie surowe wnętrza kościoła Notre Dame Sous Terre  gromadziły dawniej przybyłych tu pielgrzymów. Do jego murów dobudowano La Merveille - klasztor wybudowany w początkach XIII wieku.

Krużganki wsparte są na 220 granitowych kolumnach.

Są wspaniałym przykładem stylu anglonormandzkiego z początku XIII wieku.

Refektarz-długa sala, w której mnisi jadali posiłki. Światło wpada tu przez wysokie, wąskie okna znajdujące się po prawej i lewej stronie za kamienną kolumnadą.

Sala rycerska zbudowana w gotyckim stylu.

Skryptorium, w którym mnisi przepisywali manuskrypty dziś ozdobione jest wiszącymi inicjałami wzorowanymi na dawnych, pisanych ręcznie.

Kopia figury św. Michała Archanioła umieszczona na iglicy kościoła zadziwiła nas pięknem wykonania i szczegółowością. W zbroi i z mieczem archanioł ukazany jest jako zwycięzca smoka. Figura na szczycie pokryta jest złotem.

Przemieszczamy się jeszcze wzdłuż murów, przy których chyba najlepiej mogą czuć się ptaki ;)

Idąc  w górę lub wracając między obiektami klasztornymi a Grande Rue  warto odwiedzić jeszcze jedno miejsce.

To mały kościół św. Piotra. Zbudowany w XI wieku został później w XVI przebudowany. Przy wejściu stoi posąg Joanny D'Arc.

W środku zaś, w bocznym ołtarzu można zobaczyć inną-srebrną figurę Michała Archanioła zabijającego smoka.

Omijamy skrzętnie sklepy z pamiątkami i restauracje, w których  w cenę zdaje się wpisano opłaty za widoki na zatokę ;) Tym razem już w pełnym słońcu wędrujemy  w dół.

Przy wyjściu  tylko zaglądamy do restauracji "La Mere Poulard", której początki sięgają 1879 roku. Najbardziej znana jest ona z wielkich, grubych i robionych w miedzianych naczyniach omletów. Cena za 100g omleta to 25 euro, przy czym minimalna porcja to 300g. Łatwo więc policzyć, że tu historia waży i kosztuje :)

Opuszczamy Mont-St-Michel bez żalu widząc jak wlewa się tu nie morze wody, ale morze turystów.

Wybieramy tym razem pieszy spacer, żeby móc popatrzeć na wzgórze z dalekiej perspektywy.

Mamy spory kawał do parkingu. Tym, którzy parkowali dawniej przy grobli zdarzały się niespodzianki jak poniżej na zdjęciach.

(zdjęcie ze strony klik )