Dwudniowy trekking w górach Drakensberg - Royal Natal National Park.

Po ponad czterogodzinnej podróży z wybrzeża dojeżdżamy do Amphitheatre Lodge & Backpackers położonego w pobliżu przełęczy Oliviershoek na wysokości 1800 m n.p.m. Zdecydowanie bardziej "backpackers" niż "lodge", ale czy to ważne jeśli lekko pofałdowany zielony płaskowyż otoczony przez góry wygląda jak z bajki. 

Jesteśmy w North Drakensberg, północnej części Gór Smoczych w Republice Południowej Afryki. Wita nas właściciel, Adrian, który oprowadza po terenie złożonym z parterowych domków, chat, ogrodu i basenu.

Godzinę później siedzę już w jeepie i jadę kilkanaście kilometrów dalej do Royal Natal National Park. Pogoda jest piękna – 25 stopni, świeci słońce. Mijam niewielkie wioski murzyńskie. Dzieci wracające ze szkoły wesoło machają rękami w geście pozdrowienia. Mam do dyspozycji kilka godzin, po których ponownie pojawi się kierowca.

Ruszam przed siebie, najpierw wzdłuż rzeki, potem w górę do cascades, gdzie ze skalnych progów spływa w dół woda. To niezła okazja by się trochę ochłodzić w cieniu grafitowych skał.

Idę dalej dochodząc do Lookout Point, z którego roztacza się piękna panorama okolicznych szczytów.

Jeszcze dalej znajduje się Tiger Falls, czyli niewielki wodospad, który ponownie daje szansę wytchnienia i trochę chłodu. 

Jesteśmy na 2000 m n.p.m., ale późne lato nie daje zapomnieć, że to Afryka. Widoki po drodze są spektakularne, skaliste szczyty o różnych kształtach, często przypominających chaty Zulusów i dywany zieleni tak soczystej, jakby codziennie pielęgnował je niewidzialny ogrodnik. Las, pola, kwiaty - natura w pełnym rozkwicie.

Z Tiger Falls robię pętlę, chcąc wrócić inną drogą do biura rezerwatu. Po chwili wychodzę z lasu i moim oczom ukazuje się On, Amfiteatr, pięciokilometrowej długości urwisko opadające ponad kilometr w dół. 

To jeden z najbardziej spektakularnych klifów na ziemi. To stąd spływa wąska struga wodospadu Tugela, drugiego najwyższego na świecie. Górski grzbiet spowity jest przez kłęby chmur dodające mu powagi i grozy. Dziś oglądam go z dołu, zaś jutro, mam nadzieję, będę tańczył na jego szczycie. 

Podejście było dość ciężkie, zejście to czysta przyjemność. Widoki zielonych dywanów w popołudniowym słońcu zachwycają i pozwalają na chwilę błogiego relaksu.

Późnym popołudniem pojawiam się na parkingu, po czym wracam do bazy, zahaczając po drodze o „Rainbow Shopping Centre”. Inny wymiar naszego supermarketu.

Dzień ma się ku końcowi. Słońce zachodzi za odległe góry.

Kolejnego dnia pożywne śniadanie z płatków z mlekiem i tostów z pomidorem z wild herb peri-peri daje dość energii na dzisiejszy, znacznie bardziej wymagający trekking. Do wejścia na szlak jedziemy przez Little Switzerland, krainę jezior i zielonych gór z największą w RPA zaporą wodną. 

Wchodzimy na teren parku narodowego zaczynając wspinaczkę. Pogoda nie sprzyja, jest co prawda ciepło, ale góry toną w chmurach i siąpi drobna mżawka. Niewiele będzie dziś widać. Idziemy szlakiem przez las, zaczynamy trawers zboczem, by po nieco ponad godzinie rozpocząć wspinaczkę stromym żlebem. To najbardziej wymagający i męczący fragment, który ciągnie się przez dobre pół godziny. W końcu wychodzimy na rozległy i płaski szczyt Amfiteatru. Jesteśmy na wysokości 3050 m n.p.m. Naprzeciw, jakby na wyciągnięcie ręki widoczny jest Sentinel, czyli Wartownik - naga ściana bazaltowa górująca 150 metrów nad Amfiteatrem. Pomiędzy nimi kilometrowa przepaść.

Siadam na progu zbocza, mając świadomość małości człowieka w obliczu potęgi natury.

Szkoda, że jesteśmy w chmurach, bo o widokach innych szczytów Drakensbergu i doliny Royal Natal można dziś tylko pomarzyć. Pogoda szybko się zmienia i oto za chwilę wychodzi słońce, powodując, że znajdujemy się nagle między błękitnym niebem, a dywanem z białych chmur. 

Ruszamy dalej dochodząc do rzeki i niecki z krystaliczną wodą utworzonej tuż przed wodospadem. Można się tu ochłodzić po trudach wspinaczki, ale choć woda nie jest zbyt zimna nikt nie odważa się zanurzyć. Przed nami bowiem powrót przez chmury, gdzie zbyt ciepło nie będzie.

Ze szczytu spływa wąski strumień - to Tugela Falls, który opadając 948 metrów w dół rozbija się o ściany skalne. Dalej rzeka Tugela wędruje do Oceanu Indyjskiego. Oto drugi najwyższy wodospad na świecie. To jednak możemy sobie tylko wyobrazić widząc strugę wody niknącą w otchłani.

Odpoczywamy konsumując nasz lunch, delektujemy się ciszą i wychodzącymi z chmur widokami okolicznych skalnych ścian.

Czeka nas jeszcze powrót, tym razem inną drogą. Dochodzimy do łańcuchowych drabin niknących we mgle kilkadziesiąt metrów niżej. 

Najpierw jedno, potem kolejne zejście, odpoczynek na skalnym progu i w końcu uczucie przerażenia mija.

Potem już tylko droga powrotna w chmurach do samochodu, ucieczka przed burzą, przyjemne uczucie zmęczenia i niemała satysfakcja ze zdobycia trzytysięcznika.