Zanzibar - skrawek raju między Paje i Jambiani.

Przywołujemy dziś miłe wspomnienie z zanzibarskiej plaży, która nam kojarzy się z rajem :) Trafiliśmy tam, żeby odpocząć przez kilka dni. Nie leży jednak w naszej naturze opalanie się i typowe plażowanie. Spacerowaliśmy trochę po okolicy między Paje i Jambiani. 

Między tymi miejscowościami znajdował się nasz guest house - nad Oceanem Indyjskim, na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy.

Czas biegł nam leniwie i spokojnie. Można powiedzieć, że zgodnie z rytmem otaczającej nas natury.


Wybranie się na spacer wymagało właśnie poznania tego rytmu. Podczas przypływu w miejscach wąskich, tam gdzie piasek zajmował mniejsze powierzchnie niż skały - przejście nie było możliwe. Wybraliśmy się pewnego dnia do Jambiani, które znaliśmy z kart wspomnień "Domu na Zanzibarze" Doroty Katende. Postanowiliśmy przejść kawałek trasy lądem i wrócić plażą w porze odpływu.


Następował on około południa, odsłaniający dno pokryte ostrymi kawałkami rafy i wodorostami.


Widoki jednak bez względu na rytm pływów zawsze były zajmujące :)


Odsłonięte dno wyglądało miejscami jak biała papka. Zastanawialiśmy się czego szuka ten mężczyzna...ale okazało się, że podobnie jak nasi wędkarze ...


poszukiwał "robaków" na ryby :)


Dotarliśmy do wioski Jambiani i bardzo szybko rozpoznaliśmy dom pochodzącej z Trójmiasta autorki wspominanej wcześniej książki.


W wiosce zabudowa jest zrobiona z najbardziej dostępnego budulca...


czyli skał rafy koralowej.


Wszystko tu jest proste i zrobione z dostępnych materiałów.


Jak na ten klimat domy wyglądają bardzo solidnie.


W wiosce jest też szkoła i sklep do którego zajrzeliśmy z ciekawości.


Nad brzegiem jednak cały czas coś się działo.


Ta kobieta oprawia zakopane w mule łupiny orzechów kokosowych. Pozwala to na łatwiejsze wydobywanie z nich włókien, które później stanowią źródło skromnych dochodów mieszkańców. 

Z włókna kokosowego wytwarza się m.in. szczotki, liny, pędzle, maty, uszczelnia się nim łodzie. W ogrodnictwie służy jako środek zastępujący torf.

Algi morskie są tu uprawiane lub zbierane. Uprawa, to przeważnie zajęcie kobiet dzienny dochód ze zbiorów to ok. 1$.

Skupowane wodorosty trafiają na rynki zagraniczne i stanowią surowiec w przemyśle kosmetycznym, farmaceutycznym czy spożywczym.

Dziewczynki też pomagają w uprawie alg.


Mężczyźni przeważnie zbierają algi, które zostają po odpływie.

Można je znaleźć w płytkich wodach oraz wyrzucone na brzeg pakują je do worków i niosą do skupu. 

Ta kupka alg z lewej strony to moje zbiory ;) mężczyzna cały czas śmiał się z tego, że mu pomagam.

Krajobraz na wybrzeżu zmienia się jak w kalejdoskopie - piasek, rafa, ocean...

niebo...niby stałe elementy, ale to tylko pozory




Po odpływie tworzą się maleńkie oczka wodne, chłopcy z zapałem wykorzystują je jako akweny dla swoich konstrukcji statków zrobionych z najprostszych rzeczy.

Ocean i plaża są jak ciągłe dzieło tworzenia.

Czas wracać, bo niebawem "droga" zniknie pod wodą.


Jeszcze możemy się cieszyć chwilami lenistwa odpoczywając na tych prostych sprzętach. Styl zanzibarski to drewniana konstrukcja i sznurek. 


Mogłabym patrzeć bez końca. Chyba to jedyne miejsce jakie widziałam, w którym niebo było najciemniejszym elementem krajobrazu :)


Tym bardziej pożegnanie z Zanzibarem nie było łatwe.